گر پرسی ز

من

، درس دوستی ز که آموختی؟

 

خواهم گفت: تو حکیم مکتب عشقم بودی...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لحظه ای مکث نما؛

آرزویم اینست:

نرود دلخوشی از عمق وجودت هرگز..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گر بدانم روز مردن از مزارم میگذری

سال و ماه و روز و

 

شب

 

در انتظار مردنم...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شب

 

پر از خستگی،

من

پر از ابر بودم

 

شب

 

به پایان

من

به باران

مگر می رسیدم؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در را باز کن خبری دارم ، قلبم را بشکاف نامه ای دارم ، نامه را باز کن ، دوستت دارم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

الهی روزگارت آفتابی / الهی شامگاهت ماهتابی / الهی در همه دوران عمرت / به قلب هرکه خواهی راه یابی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وقتی تو نیستی بلاتکلیفم مثل گل آفتابگردان در روزهای ابری

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از مضارع ها و ماضی ها خسته شده ام ، دلم برای یک حال ساده تو را دیدن تنگ است . . . !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

من

در این شهر غریبم و در این خاک فقیر / به ک

من

د تو گرفتار و به دام تو اسیر

عشق چنان در دلم افروخته بود / دیده گر آب نمی ریخت جگر سوخته بود . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

با جمله ی رندان جهان هم کیشم / خیام ترانه های پر تشویشم

انگار شراب از آسمان می بارد / وقتی که به چشمان تو می اندیشم . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دی

 

شب

 

خواستم واسه دل خودم فال بگیرم

وقتی فالنامه را باز کردم چشمم به شعری افتاد که هیچ ربطی به دلم نداشت

تازه فهمیدم که دلم مال خودم نیست . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هربار که تو میخندی ، تعادل این شهر بهم میخورد ، اما تو بخند

زندگی را برای از نو ساختن ، بهانه ای باید . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری / پس مطمئن هستم مرا هم دوست داری

گفتی نمی خواهی ببارم عشق / اما شعر غریبی را که گفتم دوست داری . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آسمونتم ، می توانی همیشه بارونو تو چشمام ببینی

زمین مال زمین خوارها ، فضا مال فضا پیماها ، فقط تو مال

من

. . . !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عاشقانه دوستت خواهم داشت بی آنکه بخواهم دوستم داشته باشی

و عاشقانه در غمت خواهم مرد بی آنکه بخواهم در مرگم اشک بریزی . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مشترک گرامی ورود شما به قلب فرستنده ی پیام با موفقیت انجام شد .

خروج امکان پذیر نمیباشد !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ای بهانه ی زندگی ام

تو را دوست دارم به اندازه ای که نه می توانم بنویسم و نه ابرازش کنم

پس تو با قلبت که دریایی بی کران است احساسش کن

دوستت دارم تا زمانی که دوست داشتن معنا دارد . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مترسک به گندم گفت :

مرا برای ترساندن آفریدن اما

من

تشنه ی عشق پرنده ایشدم که سهمش از

من

گرسنگی بود . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شب

 

در خم گیسوی تو عابر میشد / با هر نفست بهار ظاهر میشد

ای فلسفه ی شگفت ، افلاطون هم / با دیدن چشمان تو عاشق میشد . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اتل متل دلبرک ، دلم برات زده لک ، چه با پیام چه با تک ، بیادتم عسلک

 

فان پاتوق